Back

Μαθητικός διαγωνισμός στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών του Λόγου, κείμενο της Παναγιώτας Τσιολάκη

Βραβείο Μαθητικού διαγωνισμού

της μαθήτριας Παναγιώτας Τσιολάκη,

της Ε΄ Τάξης του Δημοτικού Σχολείου Κοίλων

 

«Πρόσφυγας Μικράς Ασίας»

Ρώτησα τον παππού μου από πού είναι η καταγωγή του και μου είπε ότι οι γονείς του κατάγονται από το Καραμπουρνού, περιοχή Σμύρνης. Από το χωριό Σαρπουζτούκ απέναντι από τη Χίο.

            Το 1914 έφυγαν πρόσφυγες από την πατρίδα τους και ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στο Γεντικουλέ. Εκεί κάθησαν δύο χρόνια. Το διάστημα αυτό δούλευαν στους Εβραίους. Το 1918 τους ειδοποίησαν να ξαναγυρίσουν στην πατρίδα τους. Πήγαν πάλι στο χωριό τους και τα βρήκαν όλα ρημαγμένα. Και ξαναρχίσαν πάλι τη ζωή από τη αρχή. Ο προπάππους μου ονομαζόταν Μιχάλης και ασχολούνταν με την αμπελουργία. Βγάζαν σταφίδα καλή, βγάζαν πολλά κρασιά, είχαν ελαιόδεντρα, βγάζαν το λάδι τους και είχαν πορτοκαλιές.

Το 1922. Τότε έφυγαν οριστικά κυνηγημένοι από τους Τούρκους στα 3 χρόνια που είχαν καθίσει στο χωριό τους τα παράτησαν όλα και φύγανε. Με μια κουβέρτα στο χέρι και άλλο τίποτα. Κατεβήκανε στο λιμάνι και ήτανε πλοία ξένα. Άλλοι μπήκανε στα πλοία, άλλοι δεν πρόλαβαν και μείναν αιχμάλωτοι στους Τούρκους. Το πλοίο τους μετέφερε στη Χίο. Εκεί καθίσανε ένα μήνα, τον Οκτώβριο. Μετά από εκεί τους φορτώσανε πάλι στα τρένα και τους μετέφεραν στην Πτολεμαϊδα. Μέχρι την Πτολεμαϊδα είχε τρένο. Για Κοζάνη δεν είχε.

            Από την Πτολεμαϊδα για Κοζάνη τους μετέφεραν με αμάξια. Στην περιοχή Κοζάνης είχε χωριά στα οποία κατοικούσαν ακόμα Τούρκοι. Ήταν μια ομάδα από 45 οικογένειες. Το χωριό που τους φέρανε ονομαζότανε Τσομπαλί, το σημερινό Βοσκοχώρι. Ήρθαν και είδαν να υπάρχουν ακόμα Τούρκοι. Δεν είχαν φύγει ακόμα. Για μια εβδομάδα είχαν κάτσει με Τούρκους. Οι Τούρκοι φύγαν ανενόχλητοι, κανένας δεν τους πείραξε. Ότι είχαν και δεν είχαν τα πήραν μαζί τους. Μόνο άδεια σπίτια άφησαν,

Το 1946 δημιουργήθηκε εμφύλιος. Ήτανε δύο παρατάξεις, ήτανε οι αντάρτες στο βουνό και οι «Παο» στα χωριά. Τα χωριά φοβόντουσαν και από τις δύο παρατάξεις. Οι αντάρτες κατέβηκαν στα χωριά, μαζεύανε τα παιδιά και από τον φόβο τα χωριά φύγανε στην Κοζάνη για 3 χρόνια.