Είμαστε εδώ απόψε όλοι μας συνεπείς, για 11^η χρονιά, στο ραντεβού του Ευξείνιου Κύκλου.Στην ετήσια συνάντηση μνήμης, στο ετήσιο μνημόσυνο για να μη χαθούμε στην λήθη του χρόνου, για να μην αφήσουμε να μας παρασύρουν η απάνθρωπη πραγματικότητα και τα σκληρά προβλήματα να θυμηθούμε τις χαμένες πατρίδες να τραγουδήσουμε τους ανθρώπους του Πόντου.

Η αποψινή εκδήλωση είναι αφιερωμένη σε δύο μεγάλους απόντες. Το Χρήστο Αντωνιάδη και τον Γιώργο Αμαραντίδη. Δύο παράλληλες πορείες, στην ποίηση και στο τραγούδι, τόσο διαφορετικές, που όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Την απύθμενη αγάπη για τον ποντιακό Ελληνισμό και τις πολιτιστικές του παραδόσεις.

Ο Χρήστος πήρε την ποντιακή λαλιά και τη μετουσίωσε σε ποίηση με ευαισθησία πρωτόγνωρη. Με την πίκρα της ανάμνησης της αλησμόνητης πατρίδας στα χείλη αλλά και τη σπίθα της ελπίδας για τη γλώσσα που αντέχει και εξακολουθεί να ζει και να μιλιέται. Με τα ποιήματά του χτίζει τις γέφυρες που ενώνουν τις μνήμες από το παρελθόν με το μέλλον της γλώσσας. Στρώνει με αγάπη και πάθος το δρόμο της για να τον διαβούν οι νέοι συνεχίζοντας μια πορεία αιώνων. Και εκεί που συνεχίζεται η περιπέτεια της γλώσσας ξεπηδάει εκείνη της μουσικής με τον εργάτη της ποντιακής Μούσας, το Γιώργο Αμαραντίδη, τον Σιμούλ΄, για τους φίλους του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της συνέχειας στην παράδοση. Αντιστάθηκε στους λεγόμενους νεωτερισμούς πάνω στην ποντιακή μουσική κρατώντας με πείσμα και αγάπη την αυθεντικότητά της. Μια αυθεντικότητα που ήταν το βασικό στοιχείο της αναγνώρισης και καθολικής αποδοχής του από τους λάτρεις της μουσικής του Πόντου. Πατώντας στα μοναδικά μονοπάτια της ο Γιώργος Αμαραντίδης διεγείρει την ψυχή και τις χορδές μιας αρχέγονης παράδοσης που κατάφερε να κρατηθεί όρθια χάρις σε κάποιους, σαν εκείνον, που την αγάπησαν και την υπηρέτησαν πιστά.

Σήμερα και οι δυό τους δεν βρίσκονται ανάμεσά μας. Όμως πλανιέται γύρω μας η αύρα της αγάπης τους για την παράδοση του Πόντου.

Και μείς, όλοι μαζί, ως ελάχιστο φόρο τιμής τους αφιερώνουμε την αποψινή εκδήλωση, και δεσμευόμαστε όλοι μαζί στους μεγάλους απόντες δύο μεγάλους απόντες, στους μεγάλους συμπατριώτες μας.

Το έργο τους, τον αγώνα ενάντια στην λησμονιά του αγώνα  για τις χαμένες πατρίδες, θα τον συνεχίσουμε με μεγαλύτερη συνέπεια, αναδεικνύοντας τον Πόντο, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του.