Για άλλη μια φορά, σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Κυβέρνηση με νόμο που ψήφισε στη Βουλή, επιβάλλει οριζόντια, και ως εκ τούτου κοινωνικά άδικα μέτρα, που θίγουν ευθέως τόσο την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως θεσμό, όσο και αυτούς που την υπηρετούν σαν αιρετοί ή σαν εργαζόμενοι.

Οι Κυβερνητικές όμως επιλογές δρομολογούν και μια οπισθοδρομική, αναποτελεσματική και βαθιά αντιαναπτυξιακή πορεία για την χώρα γενικότερα, αφού πλήττουν καίρια το θεσμό της Αυτοδιοίκησης, τον φορέα εκείνο του κράτους που βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη και αγωνίζεται καθημερινά να κρατήσει, με τις κοινωνικοπρονοιακές του δομές όρθια την κοινωνία και  να υλοποιήσει δράσεις που στηρίζουν την τοπική ανάπτυξη.

Πιο συγκεκριμένα οι συγκεκριμένες διατάξεις που εισηγήθηκε η Κυβέρνηση και ψήφησε η Βουλή:

·        Παραβιάζουν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ με το άρθρο 102 του Συντάγματος, όπως επισημαίνει η Έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής Βουλής.

·        Αδικούν κατάφωρα για άλλη μια φορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους εργαζόμενους σ’ αυτήν, αφού οι εργαζόμενοι στην Τ.Α αποτελούν το 12%  των εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα και συνεισφέρουν στα μέτρα κινητικότητας – διαθεσιμότητας με ποσοστό που ξεπερνά το 50%.

·        Γραφειοκρατικοποιούν  ακόμη περισσότερο την λειτουργία της Αυτοδιοίκησης και ενισχύουν την αναποτελεσματικότητα του Δημόσιου Τομέα επιβάλλοντας αντισυνταγματικούς ελέγχους από τις κεντρικές υπηρεσίες του ΥΠΕΣ.

·        Συνιστούν  βαθιά συντηρητική επιλογή, αφού οδηγούν την Τ.Α σε μια πορεία εντελώς αντίθετη με την Ευρωπαϊκή Αυτοδιοίκηση. Η αυτοδιοίκηση της Ευρώπης είναι ιδιαίτερα ενισχυμένη με πόρους και αρμοδιότητες, τις οποίες ασκεί στο πιο κοντινό επίπεδο στον πολίτη,  εξασφαλίζοντας την αναγκαία αμεσότητα, διαφάνεια, και αποτελεσματικότητα. Στην πατρίδα μας η Κυβέρνηση επιβάλλει τα αντίθετα, αφαιρώντας αρμοδιότητες απ’την Τ. Α. 

·        Συνεχίζουν να είναι αντιφατικές, αφού θέτουν σε διαθεσιμότητα προσωπικό που η ίδια η Κεντρική Κυβέρνηση μονιμοποίησε, και ενέταξε στο δυναμικό των Δήμων, το 2004 με το διάταγμα Παυλόπουλου.

·        Είναι αυθαίρετες και δεν παράγουν δημοσιονομικό όφελος, αφού από καμιά πλευρά  δεν αιτιολογείται η επιλογή της Δημοτικής Αστυνομίας και των Σχολικών Φυλάκων να τεθούν σε διαθεσιμότητα, ούτε καν απ’ την αιτιολογική  έκθεση του Νόμου που κατατέθηκε στη Βουλή.

Επιπλέον αν πιστέψουμε τα λεγόμενα των Υπουργών της Κυβέρνησης, ότι η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων θα επαναπροσληφθεί,  δεν παράγεται κανένα απολύτως δημοσιονομικό όφελος για τα Δημόσια Ταμεία.

·        Υποτιμούν αιρετούς και εργαζομένους στην Τ.Α. αφού με τις μικροτροποποιήσεις που εν τέλει ενσωματώθηκαν στο ψηφισμένο κείμενο, είναι φανερό ότι τους αντιμετωπίζουν σαν ιθαγενείς προσφέροντας τους καθρεφτάκια  ( διδακτορικά  κ.τ.λ).

·        Αδρανοποιούν το μεγάλο μέρος της δημόσιας διοίκησης, αφού το μοναδικό αποτέλεσμα της τυφλής κινητικότητας, των οριζόντιων μέτρων και των αναιτιολόγητων και ατεκμηρίωτων επιλογών ( π.χ. αξιολόγηση φορέων δημόσιου τομέα , ενδοδημοτική κινητικότητα κ.τ.λ.) είναι να οδηγούν σε φόβο και αδράνεια τους εργαζόμενους στο Δημόσιο που ανησυχούν για το εργασιακό τους μέλλον.

·        Υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων, την εύρυθμη λειτουργία των πόλεων, και την ασφάλεια των εγκαταστάσεων αφαιρώντας απ’ την Τοπική Αυτοδιοίκηση  το αναγκαίο προσωπικό και τις αρμοδιότητες.

·        Στερούν έσοδα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε μια κρίσιμη οικονομικά συγκυρία, τα οποία παράγονται από τις υπηρεσίες οι οποίες καταργούνται.

·        Φορτώνουν στην Ελληνική Αστυνομία αρμοδιότητες οι οποίες την αποπροσανατολίζουν από το κύριο έργο της, δηλαδή την καταπολέμηση της εγκληματικότητας.

·        Αναδεικνύουν για άλλη μια φορά τη λάθος «μεταρρυθμιστική πορεία»  που κατευθύνεται η χώρα, αφού απ’ τις όποιες αλλαγές δρομολογούνται λείπουν εντελώς οι στόχοι της αποκέντρωσης και της αποτελεσματικότητας,  που αποτελούν προϋποθέσεις μιας νέας αναπτυξιακής πορείας. Έτσι κανένας δεν ασχολείται με το καθεστώς των αδειοδοτήσεων έργων και των επαγγελματικών δραστηριοτήτων γενικότερα, της υπερσυγκέντρωσης των πολεοδομικών αρμοδιοτήτων, της μείωσης της τεράστιας γραφειοκρατίας του Δημόσιου Τομέα, της επίλυσης επιτέλους του « τεράστιου » προβλήματος της λειτουργίας των λαϊκών αγορών, για να μείνω μόνο σε μερικά καθημερινά  παραδείγματα . Αντίθετα απομακρύνονται εργαζόμενοι που καθόλου δεν ευθύνονται για τον τρόπο λειτουργίας του Δημόσιου Τομέα.

Φοβάμαι πως οι κυβερνητικές αυτές επιλογές που θίγουν βάναυσα τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τους εργαζόμενους σ’ αυτήν, θα έχουν εντελώς αντίθετη δράση  απ’ αυτό που έχει σήμερα περισσότερο ανάγκη ο τόπος,  δηλαδή την ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις.

Σήμερα η αυτοδιοίκηση έχει όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη στήριξης για να συνεχίσει να παρέχει υπηρεσίες στον πολίτη σε τομείς που ακόμη έχει την ευθύνη ( π.χ. ελεγχόμενη στάθμευση ), ενίσχυσης με αρμοδιότητες και πόρους για την υλοποίηση προγραμμάτων κοινωνικών, προνοιακών και απασχόλησης, ουσιαστικής λειτουργίας της ενδοδημοτικής κινητικότητας, αξιοποίησης των υπό διαθεσιμότητα εκπαιδευτικών (νηπιαγωγών – βρεφονηπιοκόμων – κοινωνικών λειτουργών κτλ),  με άμεση απορρόφηση μέσω κινητικότητας για την στελέχωση υπηρεσιών των Δήμων.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, την περίοδο της βαθιάς κρίσης και ύφεσης η στήριξη και ενδυνάμωση της αυτοδιοίκησης σημαίνει στήριξη στην κοινωνία, στον πολίτη, στον άνεργο, στον ανασφάλιστο. Η απλοποίηση των διαδικασιών, η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας, η αμεσότητα στην δράση , μπορούν να δώσουν σημαντικά αποτελέσματα, τώρα που είναι περισσότερο από αναγκαία.

Η αυτοδιοίκηση απ’ την πλευρά της είναι έτοιμη να κινηθεί σε τέτοιες κατευθύνσεις εφαρμόζοντας εθελούσια το θεσμό της αξιολόγησης και της κινητικότητας στο εσωτερικό της. Μένει στην Κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της.