Εκλογές λοιπόν και πάλι στο προσκήνιο και δύσκολα η μνήμη κάποιου δεν γυρνά ένα χρόνο πριν, στο Νοέμβρη του 2010, στις τελευταίες δημοτικές εκλογές .

Σε μια νέα περίοδο για την αυτοδιοίκηση , με πολλές προσδοκίες, οι δημοτικές αρχές που προέκυψαν, παράλληλα με το εγχείρημα της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης, κλήθηκαν να κατανοήσουν και το νέο, ευμετάβλητο και δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, που ξεκίνησε ως χρηματοπιστωτική και δημοσιονομική κρίση και μετεξελίχθηκε σε κοινωνική, πολιτική κρίση αλλά και κρίση των θεσμών.

 Έτσι στο όραμα για ένα σύγχρονο κράτος , ο ρόλος σήμερα της αυτοδιοίκησης διαφαίνεται ως γράμμα κενό, καθώς στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, μαζί με την ανετοιμότητά της και την αμηχανία της, η  Τ.Α. χρεώθηκε την εικόνα της απογυμνωμένης διοίκησης , καθώς δεν μπόρεσε ,εκ του αποτελέσματος, να αντιδράσει και να διαχειριστεί τις επιπτώσεις της κρίσης που επηρεάζουν και αυτή.

Έμεινε εγκλωβισμένη, επιβεβαιώνοντας την άμεση και άρρηκτη σχέση μεταξύ τοπικής και κεντρικής διοίκησης, χωρίς άμυνες και δικά της αναχώματα, να παλεύει για την ενοποίηση των αυτοδιοικητικών σχημάτων που προέκυψαν, τα χρονοδιαγράμματα και τις διαδικασίες που ο Καλλικράτης επέβαλλε.

 Σήμερα που η χώρα δοκιμάζει τις αντοχές και την ύπαρξή της, που οι δόσεις εξασφαλίζονται με απίστευτη σκληρότητα για αυτούς που καλούνται να σωθούν , η πολυπόθητη έννοια της ισχυρής και οικονομικά αυτοτελούς αποκεντρωμένης διοίκησης, φαντάζει δυστυχώς, άπιαστο όνειρο, παρότι είναι επιβεβλημένο.

Όμως ο ρόλος της αυτοδιοίκησης δεν μπορεί να είναι παθητικός. Και εάν το διάστημα που προηγήθηκε , όπως και οι τελευταίες εξελίξεις , ανήκουν στην περίοδο ΣΟΚ που επηρέασε όλη τη χώρα, εάν ένιωσε να συμπαρασύρεται ως κομμάτι ενός ντόμινο που καταρρέει ,οφείλει να συνέλθει ,να αντιδράσει και να ανταπαντήσει .

Η αδράνεια είναι στοιχείο που ποτέ δεν ταίριαξε με το ρόλο της, γιατί σε αυτή, οι πολίτες στηρίζουν τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους. Η συγκυρία απαιτεί λοιπόν την αναδίπλωση της αυτοδιοίκησης και την ουσιαστική συμβολή της, στην αντιμετώπιση της παρατεταμένης ύφεσης, με άμεσες και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και κυρίως απαντήσεις στο μεγάλο ζητούμενο, που είναι η αναπτυξιακή προοπτική των τοπικών κοινωνιών αλλά και της ίδιας της χώρας.

Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, ούτε απλό. Είναι όμως υπέρτατης σημασίας, καθώς μπορεί και πρέπει να υπηρετήσει  και να διασφαλίσει ένα πολυπόθητο ζητούμενο: την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη.

Στην αναζήτηση των αναπτυξιακών του επιλογών, και ο Καλλικρατικός δήμος Κοζάνης καλείται να παίξει το δικό του ρόλο .Υπό το βάρος της οικονομικής του κατάστασης, καλείται σε μια περιοχή με πολλαπλά προβλήματα, να αντιδράσει στις προκλήσεις της πολυδιάστατης κρίσης, δίνοντας ελπίδα στους δημότες του αλλά και στήριγμα στους πολίτες της ευρύτερης περιοχής.

Η στόχευση δεν μπορεί και δεν είναι άλλη, απ’ την τοπική ανάκαμψη και ανάπτυξη . Η δε λύση επιβάλλεται να είναι μέσα από συγκεκριμένες επιλογές που την υπηρετούν απόλυτα.

Βέβαια, οι εξελίξεις των επόμενων ημερών, θα είναι καθοριστικές για όλους, για τη χώρα , για την αυτοδιοίκηση.

Τα ζητούμενα - προκλήσεις όμως δεν θα πάψουν . Απεναντίας θα γίνει επιβεβλημένη η κατάθεση των λύσεων που πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν. Και για την αυτοδιοίκηση το πέρασμα απ’ την κρίση, στην γόνιμη αντίδραση και ανάκαμψη είναι μονόδρομος  με βαρύνουσα σημασία.