ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΛΟΥΤΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ  «ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ»

1. Είστε εκλεγμένος πλέον από το λαό δήμαρχος του μεγάλου δήμου Κοζάνης. Τι συναισθήματα σας προκαλεί αυτή η ευθύνη που αναλαμβάνετε; Υπάρχει και μία δόση ‘μελαγχολίας’ που συνοδεύει τη νίκη;

     Για μένα δεν ήταν κάτι καινούριο. Είχα μια περίοδο 15 μηνών στην οποία ήμουν δήμαρχος της πόλης και οι 15 αυτοί μήνες, όπως και τα 18-19 χρόνια που υπηρέτησα την αυτοδιοίκηση από διάφορες θέσεις -ως απλός δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος, πρόεδρος σε κάποιες επιχειρήσεις- κάνουν το έργο μου σχετικά ευκολότερο, με την έννοια ότι βρίσκομαι σε έναν γνωστό χώρο.

     Βέβαια, ο νέος μεγάλος δήμος Κοζάνης είναι μια νέα πρόκληση. Είναι ο μεγαλύτερος ενεργειακός δήμος της χώρας, με πρόσβαση σε τρεις λίμνες στο νότιο μέρος του, με δυο ορεινούς όγκους, το Μπούρινο και το Βέρμιο. Καταλαμβάνει πάνω απ’ το ¼ της Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας. Πρόκληση αποτελούν και τα διάφορα ζητήματα που τίθενται λόγω της νέας δομής της αυτοδιοίκησης με τον Καλλικράτη.

     Για να καταλήξω στην απάντηση, αισθάνομαι ένα παραγωγικό άγχος για να τελειώσουμε κάποια στιγμή μέσα στο πρώτο δίμηνο -τρίμηνο τα τυπικά που πρέπει να γίνουν λόγω του Καλλικράτη (να κλείσουμε το πρόβλημα προϋπολογισμού, τους ορισμούς των καινούριων οργάνων του δήμου, τις διαδικασίες απογραφής, μια σειρά από ζητήματα), και στη συνέχεια να ανοιχτούμε για να δούμε τα πραγματικά προβλήματα του τόπου και των συμπολιτών μας.

     Δε θα έλεγα ότι υπάρχει μελαγχολία στη νίκη… Και τα όποια συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης που ακολουθούν μια εκλογική επιτυχία, εξαντλούνται κι αυτά δυο τρεις μέρες μετά τις εκλογές.

2. Τι είναι αυτό που σας συναρπάζει στην αυτοδιοίκηση;

     Αυτό που με ‘κρατάει’ τόσα χρόνια είναι ότι όσοι ασχολούνται με την αυτοδιοίκηση, έχουν τη δυνατότητα με πράξεις και επιλογές να αλλάζουν τον τόπο προς το καλύτερο. Η ικανοποίηση που δίνει η παραγωγή ενός έργου, είναι κάτι ανεκτίμητο.  Για μένα τουλάχιστον αποτελεί τρόπο να γεμίζω τις μπαταρίες μου, ώστε να έχω μεγαλύτερη όρεξη για να συνεχίσω.

    Θα δώσω ένα παράδειγμα… Ήμουν αντιδήμαρχος στην τεχνική υπηρεσία του δήμου Κοζάνης πριν από μερικά χρόνια, όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του δημοτικού κήπου. Ο κόσμος αγκάλιασε το έργο αυτό και φάνηκε πόσο απαραίτητο ήταν για την πόλη. Το διάστημα αφότου είχε δοθεί σε χρήση των δημοτών, πήγα μόνος μου ένα βράδυ κι ανέβηκα στο τελευταίο διάζωμα. Είχα στα πόδια μου όλο τον δημοτικό κήπο! Η εικόνα εκείνη με ‘γέμισε’ για πολλά χρόνια… Αυτή την ικανοποίηση όμως τη νιώθει κανείς και για πολύ μικρότερα πράγματα. Για μια μικρή παρέμβαση σε μια γειτονιά ή σε έναν κυκλοφοριακό κόμβο. Αισθάνεσαι πως με κατάλληλες επιλογές βελτιώνεται η ζωή όλων. Αυτό είναι το σημαντικό κίνητρο που με κρατάει στην αυτοδιοίκηση.

3. Πιστεύετε πιο πολύ στο πάθος που έχουν τα νιάτα ή στη γνώση που έχουν οι μεγαλύτερες ηλικίες; Ποια κατηγορία πολιτικών θεωρείτε πραγματικά πολυτιμότερη για μια κοινωνία; Τους νέους ή τους μεγαλύτερους;

     Και τα δύο είναι απαραίτητα. Οι νέοι διαθέτουν την ορμή, έχουν το μέλλον μπροστά τους, σε κάποιες περιπτώσεις όμως δεν έχουν την εμπειρία που θα τους οδηγήσει σε σωστές επιλογές και αποφάσεις. Χρειάζεται συνδυασμός νέων και έμπειρων στελεχών σε οποιαδήποτε δράση και πρωτοβουλία.

     Αν όμως ήταν να διαλέξω κάτι απ’ τα δύο, θα διάλεγα τα νιάτα. Γιατί, όπως είπα, έχουν το μέλλον μπροστά τους. Και στην πορεία για το μέλλον δικαιούνται και λάθη να κάνουν, και να δοκιμάζουν καινούρια πράγματα πέρα απ’ την πεπατημένη. Εξάλλου, όπως διάβασα κάπου: «Εμπειρία είναι τα συσσωρευμένα λάθη που έχει κάνει ο καθένας μας». Και οι νέοι λοιπόν δικαιούνται να κάνουν αυτή τη διαδρομή.

4. Τι σημαίνουν για εσάς τα 100 χρόνια ελεύθερου βίου της πόλης που συμπληρώνονται το 2012; Τι κέρδισε και τι έχασε η πόλη όλα αυτά τα χρόνια;

     Καταρχάς, το μεγάλο κέρδος ήταν η ίδια η ελευθερία της. Η ελευθερία που ήρθε μετά από εκατονταετίες σκλαβιάς και υπόδουλης ζωής, και ενώθηκε η περιοχή μας με την υπόλοιπη Ελλάδα. Δεν θα έλεγα ότι κέρδισε κάτι συγκεκριμένο η Κοζάνη από μόνη της που να τη διακρίνει σε σχέση με την υπόλοιπη περιοχή, την υπόλοιπη Μακεδονία. Σίγουρα από τότε συνέβησαν πολλά πράγματα, και βέβαια οι μεγάλες αλλαγές σ’ ό,τι αφορά την ανάπτυξη του τόπου, έχουν κυρίως να κάνουν με την εκμετάλλευση του λιγνίτη που άρχισε περίπου στα μέσα της εκατονταετίας, και λίγο νωρίτερα. Και πραγματικά αυτό άλλαξε τη μορφή του τόπου. Σε κάποια θέματα θετικά και σε κάποια αρνητικά.

5. Τελευταία προέκυψε πανελλαδικά το ζήτημα των διοδίων. Ποια η θέση σας σχετικά με το θέμα;

     Ίσως γίνω λίγο δυσάρεστος, αλλά δεν είμαι απ’ τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι πρέπει να καταργηθούν τα διόδια. Και θα εξηγήσω γιατί. Σ’ αυτό τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτε ‘τσάμπα’. Όλα έχουν ένα κόστος. Ένας αυτοκινητόδρομος έχει ένα κόστος, η λειτουργία ενός δρόμου (όπως είναι για εμάς η Εγνατία), η συντήρησή του, η παρακολούθησή του, έχουν κόστος. Όλα αυτά τα πληρώνουμε εμείς ούτως ή άλλως. Δεν υπάρχει τρόπος να τα πληρώσει κάποιος άλλος. Τα πληρώνει είτε η κεντρική κυβέρνηση μέσω των φόρων που εισπράττει, είτε –στην περίπτωση των διοδίων- ένα μέρος το πληρώνει η κυβέρνηση, και ένα ο χρήστης των υπηρεσιών.

     Βέβαια, δεν είναι δυνατόν με τον ανορθολογισμό που έχει το φορολογικό σύστημα στη χώρα μας, όλα αυτά τα βάρη να τα επωμίζονται κυρίως οι μισθωτοί. Δεν μπορεί  ένας εργαζόμενος, ο οποίος πηγαίνει στη Θεσ/νίκη μια φορά το εξάμηνο ή μια φορά το χρόνο, να πληρώνει τα ίδια διόδια με κάποιον που πηγαίνει κάθε μέρα στη Θεσ/νίκη. Διότι ο ένας απολαμβάνει συστηματικά τις υπηρεσίες του αυτοκινητόδρομου και πρέπει να έχει μεγαλύτερη συνεισφορά, κι ο άλλος πρέπει να έχει μικρότερη συνεισφορά εφόσον δεν κάνει χρήση του τόσο συχνά. Δεν είμαι λοιπόν κατά των διοδίων. Μπαίνει ένα ολόκληρο ζήτημα όμως, ως προς το ότι πρέπει να υπάρξει μια ορθολογική τιμή κ.λ.π.

     Ένα ζήτημα επίσης είναι ότι κάποιοι άνθρωποι σε ορισμένες περιοχές χρησιμοποιούν αναγκαστικά τον αυτοκινητόδρομο, εφόσον δεν υπάρχει εναλλακτική πρόσβαση ή κάποιος παράδρομος που να εξυπηρετεί την επικοινωνία δύο πόλεων ή δύο χωριών, για παράδειγμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις σαφώς υπάρχουν ιδιαιτερότητες.   

     Γενικά όμως είμαι υπέρ των διοδίων και υπέρ της αρχής ότι αυτός που απολαμβάνει κάποιες υπηρεσίες, πρέπει να έχει και συμμετοχή.

6. Θα μπαίνατε ποτέ ‘μπροστά’ σε μια δυναμική κινητοποίηση των πολιτών, με όλες τις πιθανές για εσάς συνέπειες -όπως έγινε για παράδειγμα με τον δήμαρχο Ελληνικού, κ. Κορτζίδη- για ένα θέμα καυτό, όπως είναι το θέμα της αθλιότητας του νοσοκομείου  Κοζάνης;

     Ναι, γιατί όχι; Ανάλογα με την περίσταση, μπορεί ένας τρόπος να είναι καλύτερος ή να είναι χειρότερος. Υπάρχουν πολλά προβλήματα σίγουρα. Το να βγαίνει βέβαια κανείς κάθε βδομάδα ή κάθε μήνα στους δρόμους,  δε νομίζω ότι είναι αποτελεσματικό. Να θυμίσω ότι παλιότερα σαν δήμος Κοζάνης είχαμε κατέβει στους δρόμους για τα ζητήματα περιβάλλοντος.

     Επίσης, το φθινόπωρο του 2009, τότε που παρουσιάστηκαν τα πρώτα μεγάλα προβλήματα στο νοσοκομείο μας με το κλείσιμο της παιδιατρικής, μπορεί να μη βγήκαμε στους δρόμους, αλλά οι δηλώσεις μου  τη μέρα που έκλεισε η παιδιατρική, έπαιξαν σε πολλά και μεγάλα μέσα εθνικής εμβέλειας, και είχαν σαν αποτέλεσμα να κινητοποιηθεί γενικότερα ένας μηχανισμός. Ενώ μέχρι τότε μου ήταν πολύ δύσκολο να μιλήσω με στελέχη του υπουργείου υγείας –ήταν και η περίοδος που η καινούρια κυβέρνηση δεν είχε ακόμα καλά καλά αναλάβει-, μετά τις δηλώσεις άρχισαν να με ψάχνουν αυτοί και να ενδιαφέρονται.

     Όπως επίσης, δεν δίστασα να ενισχύσω, και πάλι για το θέμα του νοσοκομείου, την πρωτοβουλία της σιωπηλής διαμαρτυρίας που πήραν δημότες της Κοζάνης. Και όχι μόνο συμμετείχα, αλλά κάλεσα και τους δημάρχους και άλλους αυτοδιοικητικούς της περιοχής, και πήγαμε να ενισχύσουμε την κίνηση αυτή. Για κάποια ζητήματα είναι επιβεβλημένο να κατεβαίνουμε στους δρόμους.

    Και μια και θέσατε θέμα νοσοκομείου και επειδή έχει αναπτυχθεί τελευταία μια συζήτηση για τα θέματα υγείας στην περιοχή αλλά και γενικότερα , θέλω να το ξεκαθαρίσω.

    Η θέση μου είναι ότι η Κοζάνη χρειάζεται νέο νοσοκομείο και αυτό πρέπει άμεσα να κατασκευαστεί.

7. Η πόλη έχει κάποιους πολιτιστικούς θεσμούς. Προσωπικά σας ικανοποιεί το επίπεδο του πολιτισμού που παράγεται μέσω των θεσμών αυτών στην Κοζάνη;

     Χωρίς να θεωρηθεί αυτό εγωιστικό –εγωιστικό με την έννοια όχι την ατομική, αλλά τη συλλογική- νομίζω ότι η πόλη μας έχει μια πολύ σημαντική παρουσία και δράση στον πολιτισμό. Ίσως μάλιστα δυσανάλογη με το μέγεθός της ή συγκρινόμενη με άλλες πόλεις του ίδιου μεγέθους.

     Να ξεκινήσω απ’  τις δραστηριότητες του δήμου, που είναι ίσως ο μεγαλύτερος παραγωγός πολιτισμού. Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης έχει πολύ μεγάλη παραγωγή έργου. Σίγουρα αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή προβλήματα, όπως όλα τα ΔΗΠΕΘΕ, και παίρνει παρατάσεις ανά εξάμηνο. Έχει όμως πραγματοποιήσει εκδηλώσεις που θα μπορούσαν να σταθούν σε σκηνές της Αθήνας ή της  Θεσ/νίκης. Είχαμε εξαιρετικές παρουσίες από το χώρο της Ευρώπης και της Ελλάδας στο Φεστιβάλ αφήγησης που έγινε για δεύτερη χρονιά πέρυσι, και θα γίνει και φέτος. Ο ίδιος ο καθηγητής Μαρωνίτης ήρθε και διάβασε Ιλιάδα.

     Η ΔΕΠΑΚ, επίσης, έχει τόσες δραστηριότητες. Είχα την ευκαιρία τις προάλλες να πάω στο Φωτογραφικό εργαστήρι του δήμου για την κοπή της βασιλόπιτας. Έμαθα με χαρά πολλά για το πόσες διακρίσεις έχουν κερδίσει μέλη του.

     Έχουμε ακόμα, το εικαστικό εργαστήρι, τη βιβλιοθήκη, που σε 3-4 χρόνια θα αποκτήσει το νέο της κτίριο -το οποίο το Δεκέμβριο εντάχτηκε στο ΕΣΠΑ. Επίσης η πόλη μας έχει έναν τεράστιο πλούτο με τη Χαρτοθήκη.  Καταφέραμε δουλεύοντας σε συνεργασία με τον κ. Λιβιεράτο και το ΑΠΘ, να κάνουμε μοναδικές εκδηλώσεις, όπως η ομιλία της κ. Κατσιαρδή – Hering, για τον παραδουνάβιο ελληνισμό, που έγινε την Κυριακή. Πρόκειται για εκδηλώσεις εθνικής εμβέλειας. Και δεν είναι τυχαίο ότι και για τις εκδηλώσεις της Χαρτοθήκης έχουν αφιερώσει ολόκληρες σελίδες μεγάλες εφημερίδες κύρους, όπως η Καθημερινή.

     Προσπαθήσαμε, εκτός από τα Λασσάνεια και τον Εύξεινο κύκλο, να μπούμε και σε δράσεις που αγκαλιάζουν τους νέους. Με το Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών, το διαγωνισμό γκράφιτι, που μάλιστα φέτος έγινε σε εξωτερικό χώρο σε αντίθεση με άλλες χρονιές που γινόταν σε κλειστές αθλητικές εγκαταστάσεις.

     Υπάρχει επίσης το μουσείο σύγχρονης ιστορίας, όπου έχουμε αναδείξει τον νεότερο πολιτισμό μας. Για να μη μένουμε όμως μόνο στο δήμο, υπάρχει το Λαογραφικό μουσείο, με το έργο του αείμνηστου Σιαμπανόπουλου που έκανε γνωστή την Κοζάνη έξω απ’ τα όριά της. Και βέβαια τώρα με τον Καλλικράτη, έχουμε στα όρια του διευρυμένου δήμου και τον αρχαιολογικό χώρο της Αιανής, έναν εθνικής εμβέλειας αρχαιολογικό χώρο, που αναδεικνύει πιο πολύ την περιοχή. Επίσης, υπάρχει μια πλειάδα πολιτιστικών συλλόγων τόσο στην περιοχή της Ελίμειας, όσο και στο βόρειο τόξο του νέου δήμου με το ποντιακό στοιχείο. Δεν είναι τυχαίο ότι το Φεστιβάλ της Παμποντικής Ομοσπονδίας του 2010 έγινε στην Κοζάνη.

     Ακόμη, όπως είχα πει και κατά την προεκλογική περίοδο, ολοκληρώνουμε τη μελέτη για να γίνει Πινακοθήκη στην Κοζάνη, στο αρχοντικό Βαμβακά, και πιστεύω πως σύντομα θα είναι έτοιμη αυτή η μελέτη.

     Το καινούριο τοπίο στα οικονομικά σαφώς επιβάλλει αλλαγές και αναθεωρήσεις. Ο πολιτισμός όμως πρέπει να γίνει η αιχμή της ανάπτυξης της Κοζάνης. Και ο πολιτισμός πρέπει να γίνει μέσο προσέλκυσης κόσμου στην πόλη.

8. Υπάρχουν όμως χρήματα για την ενίσχυση του πολιτισμού, όταν ο δήμος αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα για πολύ πιο καίρια θέματα;

Χρήματα θα βρούμε. Ή, εν πάσει περιπτώσει, θα κόψουμε από αλλού, για να δώσουμε στον πολιτισμό. Για παράδειγμα, βρέθηκαν 15 εκατ. ευρώ για να γίνει το κτίριο της βιβλιοθήκης. Από την άλλη, το λαογραφικό μουσείο αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης. Υπογράφτηκε μια προγραμματική, ο Δήμος κι η Νομαρχία ήταν εντάξει, το κράτος και το Υπουργείο Μακεδονίας δεν ήταν εντάξει… Χρειάζεται προσπάθεια. Δε λέω ότι είναι όλα ρόδινα. Αλλά αν βάλουμε ως κεντρικό στόχο τον πολιτισμό, γιατί αυτός είναι το αύριο της περιοχής, και κάνοντας τις ανάλογες ανακατανομές πόρων και περιορίζοντας κάποια ενδεχομένως παραπανίσια έξοδα, τότε ελπίζω πως θα μπορέσουμε να χρηματοδοτήσουμε αυτές τις δράσεις όπως πρέπει.

9. Τι προέχει; Η αναπτυξιακή κατεύθυνση του δήμου ή το κοινωνικό του πρόσωπο;

     Είναι αλληλοτροφοδοτούμενα αυτά τα δύο… Νομίζω, και τα δύο είναι σημαντικά. Γιατί όσο υστερεί η δρομολόγηση μιας νέας αναπτυξιακής πορείας, τόσο κάποιοι συμπολίτες μας οδηγούνται στην ανεργία ή την υποβάθμιση του επιπέδου ζωής τους, και αυτό έχει και αρνητικές κοινωνικές προεκτάσεις.

     Σίγουρα πρέπει να δρομολογήσουμε αναπτυξιακές δράσεις και πρωτοβουλίες στην περιοχή μας, γι’ αυτό και κατέθεσα στον κ. Χρυσοχοϊδη, που ήταν το Σάββατο στην πόλη, την πρόταση να μπει η περιοχή μας σε ζώνη κινήτρων με αυξημένες επιδοτήσεις, ώστε να μην υστερεί σε σχέση με άλλες περιοχές. Και, όπως είπα και στην ομιλία μου τη μέρα της ορκωμοσίας, πρέπει ταυτόχρονα να φροντίσουμε σαν κόρη οφθαλμού την κοινωνική μας συνοχή, να μην αφήσουμε να διαρραγεί. Χρειάζεται να φροντίσουμε τους υποστηρικτικούς μας μηχανισμούς, τις προνιακές μας δομές.

     Σημαντικό επίσης είναι το θέμα του εθελοντισμού. Ξεκινήσαμε πέρυσι μια προσπάθεια στο δήμο, και πρέπει να την ενισχύσουμε, να ‘ξυπνήσουμε’ τις δυνάμεις της κοινωνίας. Ο δήμος είναι αναγκαίο να συνεχίσει με έναν συντονιστικό ρόλο να προσφέρει. Από τα συσσίτια, για παράδειγμα, βοηθούνται ανήμποροι συμπολίτες μας. Πρέπει να διευρυνθούν όλα αυτά. Είναι το ίδιο απαραίτητο το κοινωνικό πρόσωπο του νέου δήμου  με τη δρομολόγηση της αναπτυξιακής του πορείας.

10. Πρόσφατα έκανα ένα ρεπορτάζ για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της ΖΕΠ. Νιώθουν απομονωμένοι, λόγω του ότι δεν υπάρχουν υποδομές που να εξυπηρετούν την καθημερινότητά τους, ούτε προϋποθέσεις για να αναπτύξουν οι ίδιοι εκεί επιχειρηματική δραστηριότητα. Όλα τα κτίρια είναι κατοικίες. Γιατί δεν υπήρξε πρόβλεψη για επαγγελματικούς χώρους, κάτι το οποίο σήμερα και θα έδινε δουλειά σε τόσους άνεργους, αλλά και θα βελτίωνε τις συνθήκες ζωής των κατοίκων;

    Δεν νομίζω ότι είναι ζήτημα ανάπτυξης επιχειρηματικότητας σε εκείνη την περιοχή. Οι κάτοικοι της ΖΕΠ ούτως ή άλλως από κάπου ψωνίζουν. Αν πάρουν ψωμί από ένα φούρνο που βρίσκεται εκεί, θα λιγοστέψει η κίνηση από κάποιο φούρνο της Κοζάνης. Είναι περισσότερο ζήτημα εξυπηρέτησης. Έχουμε κάποια σχέδια για εκείνη την περιοχή. Υπήρξε η πρόβλεψη στο σχεδιασμό, αλλά κάποια πράγματα δεν προχώρησαν όπως τα περιμέναμε.

11. Ποιο θέμα του δήμου προέχει για εσάς;

     Το μεγάλο στοίχημα είναι η ανάπτυξη της περιοχής. Για να επιτευχθεί όμως αυτό, πρέπει να γίνει μεγάλη αλλαγή στις αντιλήψεις μας. Η Κοζάνη και η ευρύτερη περιοχή βασίστηκε για πάρα πολλά χρόνια στην κρατικοδίαιτη ανάπτυξη. Είτε με τη μορφή βιομηχανιών, όπως ΑΕΒΑΛ, ΜΑΒΕ, ΕΛΣΙ, που τώρα έκλεισαν, είτε βασισμένη στη ΔΕΗ, η οποία συρρικνώνεται. Η ΔΕΗ τα τελευταία χρόνια έχει χάσει το 30% από το προσωπικό της, γιατί πέρασε σε εργολάβους ή συρρικνώθηκαν δραστηριότητες. Κι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί. Άρα η αντίληψη χρόνων ότι το εισόδημα στην περιοχή το φέρνει η ΔΕΗ, πρέπει να αλλάξει. Αν εμείς μείνουμε ‘κολλημένοι’ στο ‘θέλω δουλειά στο δημαρχείο, στη ΔΕΗ, στο δημόσιο’, αυτό δε θα μας βγάλει πουθενά.

     Κατά τη δεκαετία του ‘80 ισχυριζόμασταν ότι η ΔΕΗ συνεισφέρει στην ηλεκτροπαραγωγή της χώρας κατά 75%. Τώρα η λιγνιτική δεν ξεπερνάει συνολικά το 50%, κι αυτό σε 10-15 χρόνια θα περιοριστεί ακόμα πιο πολύ. Και τα 10-15 χρόνια δεν είναι μακριά, είναι πολύ κοντά… Όλα αυτά αποδεικνύονται απο το γεγονός ότι η ανεργία στην περιοχή μας είναι από τις υψηλότερες στη χώρα, η οικοδομική δραστηριότητα έχει μεγάλη πτώση και βέβαια μια βόλτα στην αγορά της Κοζάνης  σήμερα είναι τρομερά απογοητευτική…

     Αν δεν ψάξουμε για νέες ιδέες, αν δεν ‘ξεκολλήσουμε’ -και βάζω πρώτο πληθυντικό για να συμπεριλάβω και τον εαυτό μου και τους αυτοδιοικητικούς- ως προς το τι πρέπει να γίνει, δε θα βρούμε λύσεις κι απαντήσεις.

     Για το θέμα της ανάπτυξης μπορούμε να πούμε πολλά. Υπάρχουν θέματα σχετικά με τις υποδομές μας,  όπως ΒΙΠΕ, ΒΙΟΠΑΚ, που πρέπει να δρομολογηθούν. Πρέπει να δούμε τι γίνεται με την επέκταση του σχεδίου μας, με τις αλλαγές χρήσης, να ενθαρρύνουμε επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.

     Είπαμε ‘ναι’ εξαρχής σαν δήμος και για την ‘5^η μονάδα’ της ΔΕΗ και για την μετεγκατάσταση της Ποντοκώμης, αλλά και στο θέμα της Ακρινής τώρα θα συμβάλλουμε. Αυτές είναι δράσεις που θα δώσουν ανάσες. Γι’ αυτό υποστηρίξαμε ότι πρέπει να γίνει και το μεγάλο φωτοβολταϊκό πάρκο που θα δεσμεύσει χιλιάδες στρέμματα της ΔΕΗ, με την προϋπόθεση όμως να υπάρξει και παραγωγική μονάδα, δηλαδή θέσεις εργασίας.

12. Γιατί η Κοζάνη δεν είναι μία ‘ωραία’ πόλη, κάτι που το λένε τόσο οι κάτοικοι, όσο και οι επισκέπτες της; Και γιατί στο πέρασμα του χρόνου εξακολουθεί να μην είναι ‘ωραία’;

    Αυτό είναι μεγάλο θέμα. Για παράδειγμα, η Καστοριά είναι όμορφη λόγω της φυσικής της ομορφιάς, αλλά και του οικιστικού- ιστορικού αποθέματος που έχει με τα διατηρητέα. Αν απομονώσει όμως κανείς κάποια κομμάτια της πόλης, θα δει ότι κι εκεί υπάρχουν πολλά ‘άσχημα  σημεία’. Η Κοζάνη μπορεί να μην έχει τη λίμνη της Καστοριάς, αλλά δε θα την έλεγα άσχημη. Έχει ένα ενδιαφέρον ανάγλυφο, εξωκλήσια σε κορυφές γύρω απ’ την πόλη, έχει περιαστικό πράσινο, λοφίσκους… Εγώ το βρίσκω πιο ενδιαφέρον αυτό από μια πόλη που είναι εντελώς επίπεδη.

     Από την άλλη, δυστυχώς είναι μια πυκνοδομημένη πόλη. Το σχέδιο με βάση το οποίο κτίστηκε η Κοζάνη εκπονήθηκε το 1929 και, όταν το επόμενο σχέδιο έγινε το 1989, είναι ευνόητο το γιατί πυκνοδομήθηκε τόσο πολύ. Αν αυτές οι επεκτάσεις γίνονταν τη δεκαετία του ’50 ή του ’60, προφανώς θα είχε άλλη μορφή η πόλη.

     Η Κοζάνη, λόγω της έντονης δραστηριότητας της ΔΕΗ αναπτύχθηκε απότομα τη δεκαετία του ’60, που άρχισε και η αντιπαροχή. Οι ‘ευαισθησίες’ για τα διατηρητέα μας, για το οικιστικό μας απόθεμα, για το περιβάλλον, για την ποιότητα ζωής, άρχισαν να ευδοκιμούν από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και μετά περίπου. Η μεγάλη ζημιά είχε γίνει.

     Εμείς τα τελευταία χρόνια σαν δήμος δώσαμε μια σημαντική προτεραιότητα στις υποδομές. Σήμερα –και ως αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς- η Κοζάνη στις υποδομές είναι πολύ μπροστά. Στην ύδρευση, την αποχέτευση, την τηλεθέρμανση, τους βιολογικούς καθαρισμούς. Το 95% των ακαθάρτων που παράγουμε στον πρώην δήμο Κοζάνης οδηγούνται σε βιολογικό. Δεν είναι πολλές οι πόλεις όπου γίνεται αυτό. Προχθές βγήκε το πρώτο πρόγραμμα στην Ελλάδα για να ολοκληρωθεί το έργο της ΔΙΑΔΥΜΑ, στο οποίο ο δήμος Κοζάνης ήταν πρωτεργάτης, βγήκε διαγωνισμός για να γίνει μονάδα μηχανικής επεξεργασίας. Όλα αυτά απαίτησαν χρόνο, πόρους και προσπάθεια για να γίνουν.

     Όμως εδώ και καιρό έχει αρχίσει η αντίστροφη πορεία, όπου πλέον οι επενδύσεις και οι πόροι που μπορούμε να αντλήσουμε στρέφονται σε άλλες δράσεις. Όπως είναι η ανάπλαση του κέντρου, η ανάπλαση της Σκ’ρκας. Έχουμε έτοιμη να υποβάλλουμε στο ΕΣΠΑ την ανάπλαση στα Ηπειρώτικα. Ήμασταν η τρίτη πόλη μετά την Αθήνα και την Πάτρα στο πρόγραμμα ανάπλασης των όψεων. Προκηρύξαμε τον πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που θα ολοκληρωθεί μέσα στο Γενάρη για την κεντρική μας πλατεία και την πλατεία Λασσάνη.

13. Σε ποια φάση βρίσκεται το θέμα της αναμόρφωσης των δύο αυτών πλατειών της πόλης;

    Η πλατεία Λασσάνη δεν προκηρύχτηκε, γιατί δεν προλαβαίναμε να τα βγάλουμε μαζί. Ο διαγωνισμός για την κεντρική πλατεία έχει ολοκληρωθεί και θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα γύρω στο τέλος Ιανουαρίου. Όλες αυτές ήταν προσπάθειες για να αναβαθμίσουμε την πόλη μας. Λήφθηκαν επίσης και κάποιες γενναίες αποφάσεις, που δε φαίνονται, αλλά θα φανούν στο πέρασμα των χρόνων. Αποφάσεις που πήραμε για διάφορους λόγους πολεοδομικής φύσης, για να χαρακτηριστούν ΚΧ κάποιοι χώροι που εμπόδιζαν ή έκρυβαν σημαντικά μνημεία της πόλης μας, όπως το Λαογραφικό μουσείο. Αυτό κάποια στιγμή θα γίνει, αλλά δεν υπάρχουν και οι πόροι για να γίνει άμεσα. Κάποιες από τις αποφάσεις που λήφθηκαν σ’ αυτό το επίπεδο άρχισαν να αποδίδουν, κάποιες θα αποδώσουν στο μέλλον.

     Σχετικά με αυτό το θέμα θα ‘θελα να αναφέρω και κάτι ακόμη. Σε ένα ταξίδι μου στη Βαρκελλώνη, παρατηρούσα και φωτογράφιζα επίμονα διάφορα όμορφα σημεία της πόλης, όπως παγκάκια κ.λ.π., που ήταν έτσι φτιαγμένα, ώστε είχαν εκτός από λειτουργικό ρόλο και αισθητικό, έμοιαζαν με έργα τέχνης που ήταν διάσπαρτα μέσα στην πόλη. Μου έκανε τότε εντύπωση τόσο η ποσότητα και η ποιότητα δημοσίων τέτοιων έργων, όσο και ο σεβασμός με την οποία τα αντιμετώπιζαν οι πολίτες…

14. Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας. Πέτυχαν τον επιστημονικό τους στόχο ή απλώς έδωσαν μία αναπτυξιακή ώθηση στην πόλη;

     Το ΤΕΙ, με την μακρόχρονη παρουσία του και με το μέγεθός του και τις εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές που είχε, επηρέασε περισσότερο τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά της πόλης και της ευρύτερης περιοχής από το Πανεπιστήμιο, το οποίο δεν έφτασε σε τέτοια μεγέθη, δεν επηρέασε τόσο.

     Το επιστημονικό δυναμικό όμως που υπάρχει γενικά σε αυτά τα ιδρύματα, έχει αναβαθμίσει ποιοτικά την περιοχή μας. Υπάρχουν μάλιστα στοιχεία σχετικά με το ποσοστό των πτυχιούχων και αυτών που έχουν μεταπτυχιακό στη Δυτική Μακεδονία. Είναι το μεγαλύτερο απ’ όλα. Με τέτοια ιδρύματα αναβαθμίζεται το επίπεδο μιας πόλης. Πιστεύω ότι επετεύχθη και ο επιστημονικός στόχος, αλλά και ο αναπτυξιακός.

     Πάντως στη νέα περίοδο πρέπει να ¨ δέσουμε¨ ακόμα περισσότερο τη λειτουργία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με το Δήμο και την περιοχή. Πρέπει να είναι απολύτως καθαρό. Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ είναι απαραίτητα εργαλεία για την χάραξη της νέας αναπτυξιακής πορείας του τόπου.

15. Η γενικότερη οικονομική κρίση τι επιπτώσεις έχει ή θα έχει στα οικονομικά του δήμου; Υπάρχει περίπτωση να κηρύξει ο δήμος στάση πληρωμών;

     Ίσως κάποιοι να εύχονταν κάτι τέτοιο… Η αλήθεια είναι ότι τον Δεκέμβρη είχαμε κάποιες δυσκολίες που σήμαιναν καθυστέρηση μίας ή δύο ημερών στην πληρωμή των εργαζομένων. Ο δήμος Κοζάνης όμως δεν πρόκειται να κηρύξει στάση πληρωμών. Είναι από τους δήμους της χώρας που έχουν χρέος, γιατί δανείστηκαν για να δρομολογήσουν την ανάπτυξη της πόλης και να κάνουν διάφορα έργα. Και για να μπορέσεις να πάρεις πόρους, πρέπει να διαθέσεις κι εσύ χρήματα.

      Σε καμιά όμως περίπτωση δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να κηρυχθεί στάση πληρωμών. Σαφώς, λόγω του περιορισμού των χρηματοδοτήσεων που πλέον λαμβάνει η τοπική αυτοδιοίκηση, είμαστε κι εμείς υποχρεωμένοι να αναπροσαρμόσουμε κάποιους απ’ τους σχεδιασμούς που είχαμε κάνει.

     Είναι προφανές ότι κάποια πράγματα θα περιοριστούν, ενδεχομένως κάποια έργα να μετατεθούν χρονικά στο μέλλον, αλλά στάση πληρωμών σε καμία περίπτωση δε θα γίνει. Επανασχεδιασμός, ναι. Επαναπροσδιορισμός στόχων, ναι. Χρονοπρογραμματισμός διαφορετικός, ναι. Και προσαρμογή βέβαια στους οικονομικούς περιορισμούς που μας επιβάλλει η πολιτεία. Αλλά στάση πληρωμών, όχι.

16. Ορισμένοι δήμαρχοι σε χώρες του εξωτερικού προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα μοντέλο ‘πράσινων’ πόλεων, με έντονη οικολογική συνείδηση. Για παράδειγμα, ο δήμαρχος του Kaysersberg της Αλσατίας ‘εξορίζει’ τις θέσεις πάρκινγκ από το κέντρο της πόλης, αφαιρεί τις κλασικές λάμπες φωτισμού, δεν κυκλοφορεί κανείς με ταχύτητα πάνω από 30 χμ στους δρόμους, το κέντρο γίνεται πεζόδρομος τα απογεύματα, γίνονται παντού δενδροφυτεύσεις. Θα μπορούσε ποτέ η Κοζάνη –μια πόλη φοβερά πληττόμενη από τη μόλυνση- να προσεγγίσει ένα τέτοιο πρότυπο ή έστω κάποιο παρόμοιο;

     Εγώ ισχυρίζομαι ότι η Κοζάνη είναι μια πόλη πολύ φιλική στο περιβάλλον. Αν αθροίσουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τις δράσεις που ανέφερα πριν, σ’ ό, τι αφορά απορρίμματα, τηλεθέρμανση και επεξεργασία ακαθάρτων, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της Κοζάνης δε συγκρίνεται με καμιάς άλλης πόλης στον ελλαδικό χώρο. Αυτό δε σημαίνει ότι κλείσαμε και τελειώσαμε.

     Μια από τις επιλογές που κάναμε μέσα από τον τοπικό πόρο ανάπτυξης  ήταν να βάλουμε φωτοβολταϊκά σε δυο στέγες σχολείων. Το όφελος το οικονομικό από μία τέτοια κίνηση, είναι ελάχιστο. Τα παιδιά όμως πρέπει να βλέπουν για να διαπαιδαγωγηθούν. Θα προσπαθήσουμε να επαναλάβουμε τέτοιες δράσεις ευαισθητοποίησης των νέων, να βάλουμε φωτοβολταϊκά σε όλα τα σχολεία, ώστε να  εξοικειωθούν οι νέοι μας με τις νέες μορφές παραγωγής ενέργειας.

     Είμαστε επίσης μακράν οι πρώτοι στην ανακύκλωση χαρτιού. Ακόμη, έχουμε υποβάλλει πρόταση για το πρώτο βιοκλιματικό σχολείο στη ΖΕΠ. Υπάρχει επίσης ένα πανευρωπαϊκό κονσόρτσιουμ που ψάχνει τα ζητήματα της ηλεκτροκίνησης. Από την Ελλάδα, οι εταίροι είναι η ΔΕΗ και η Κοζάνη, τη στιγμή που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι εταίροι είναι μεγαλουπόλεις.

     Και σε άλλες κατευθύνσεις όμως θέλουμε να πάμε. Είμαστε όμως περήφανοι για αυτό που κάνουμε στον τομέα του περιβάλλοντος, αλλά θα συνεχίσουμε. Γιατί το έχει ανάγκη η περιοχή μας και η ευαισθησία για το περιβάλλον πρέπει από ‘δω να ξεκινάει.

17. Ο δήμος Κοζάνης πλέον είναι ένας τεράστιος δήμος. Πόσο λειτουργικός μπορεί να είναι στην καθημερινότητά του, και τι το διαφορετικό θα βιώσουν οι κάτοικοι μακρινών δημοτικών διαμερισμάτων, τώρα που ανήκουν στο δήμο Κοζάνης;

     Δεν θα έλεγα ότι από τη μια μέρα στην άλλη θα βιώσουν κάτι διαφορετικό στην καθημερινότητά τους οι κάτοικοι μακρινών διαμερισμάτων. Έχει πιο πολύ να κάνει με  την αίσθηση ότι όλοι είμαστε πλέον ένα μεγάλο σύνολο. Ο δήμος μας είναι ο 38^ος σε πληθυσμό δήμος της χώρας. Αυτό είναι μέγεθος το οποίο μετράει, αλλά από μόνο του δε λέει τίποτα. Οι άλλοι δήμοι που συνενώθηκαν με το δήμο Κοζάνης δεν είχαν μέχρι τώρα εκείνες τις υπηρεσίες που να τους επιτρέπουν να σχεδιάζουν και να υλοποιήσουν έργα. Αυτή τη δυνατότητα πλέον την έχουν όλοι. Κι αυτό είναι σημαντικό. Τα προηγούμενα χρόνια οι δήμαρχοι των άλλων δήμων ήταν αναγκασμένοι να τρέχουν και να ψάχνουν σε διάφορες υπηρεσίες, για να μπορέσουν να εκτελέσουν ένα έργο. Αυτό τώρα άλλαξε. Θα το αισθανθούν βέβαια πιο άμεσα όσοι εμπλέκονται με την αυτοδιοίκηση, αλλά ελπίζω και εύχομαι μέσω αυτών κάποια στιγμή να το αισθανθούν και οι δημότες.

     Άλλο ζήτημα, που το θεωρώ σαν ένα στοίχημα, είναι να μην υπάρχει απόκλιση των επιπέδων ζωής πόλης και διαμερισμάτων. Και κάποια πράγματα που τα απολαμβάνει σήμερα η πόλη, να μπορεί να τα απολαύσει και η περιφέρεια , όπως θέματα εξυπηρέτησης, πρόσβασης στο διαδίκτυο, αλλά και άλλα ζητήματα σχετικά με τα οποία αισθάνομαι ανήμπορος, και ειδικά αυτή την περίοδο αισθάνομαι και αγανακτισμένος. Όπως είναι, για παράδειγμα, το ζήτημα των αστικών συγκοινωνιών, με το οποίο γίνεται όλος αυτός ο ντόρος στην Αθήνα, στην οποία οι αστικές συγκοινωνίες είναι σήμερα επιδοτούμενες κατά 70% από το ελληνικό δημόσιο, και θα ‘ναι και αύριο επιδοτούμενες, ενώ στην ελληνική περιφέρεια δεν είναι καθόλου επιδοτούμενες, και ένας συνταξιούχος που μένει στον Πολύμυλο ή στο Χρώμιο είναι αναγκασμένος να πληρώνει ένα πολύ σοβαρό ποσό γιατί δεν επιδοτεί κανένας τη μεταφορά του.

     Το θέμα της συνοχής και της σύγκλησης πόλης και δημοτικών διαμερισμάτων είναι πολύ σημαντικό και δε θα φανεί άμεσα, αλλά αποτελεί τη βασική μας κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση, αυτό για το οποίο δεσμεύτηκα και φρόντισα να το μεταβιβάσω και στους αντιδημάρχους, και στα υπηρεσιακά στελέχη, και αποτελεί εμμονή μου, είναι ότι οι υπηρεσίες που παρέχονται σήμερα από το δήμο Κοζάνης στους δημότες του, δε θα υπολείπονται των υπηρεσιών που απολάμβαναν οι πολίτες το Δεκέμβρη. Η πρόθεσή μας είναι να τις αναβαθμίσουμε, όχι να τις λιγοστέψουμε. Αυτή είναι μια γραμμή στην οποία δε θα υποχωρήσουμε καθόλου.

18. Ας έρθουμε λίγο πιο κοντά σας… Ας σας γνωρίσουμε καλύτερα, εάν μας το επιτρέπετε… Εκτός από την πολιτική, που καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος του χρόνου σας, τι άλλα ενδιαφέροντα έχετε; Τι μουσική ακούτε; Πείτε μου κάποιο βιβλίο που διαβάσατε τελευταία, μία ταινία που παρακολουθήσατε.

     «Είχα» ενδιαφέροντα. Τώρα έχω μόνο το δήμο. Το καλό είναι ότι πολλά πράγματα που σχετίζονται με τη δουλειά στο δήμο έχουν γίνει και αγαπημένα. Παλιότερα ασχολούμουν με το διάβασμα, τη φωτογραφία -κι αυτό είπα και στα παιδιά από το φωτογραφικό εργαστήρι όταν τους επισκέφτηκα, τους έβαλα κάποιους προβληματισμούς. Δεν ξέρω αν πολλοί δήμαρχοι ξέρουν από διάφραγμα, από ταχύτητα, πώς να τραβούν… Εγώ τα έχω κάνει όλα αυτά, έχω μπει σε σκοτεινό θάλαμο.

     Μουσική ακούω πολλή. Κυρίως ορχηστρική.  Όταν ακούω μουσική με τραγούδι, είναι συνήθως ελληνική. Έχω φορτωμένο τον υπολογιστή μου με πολλά αρχεία μουσικής που ακούω ιδίως τις απογευματινές ώρες. Έχω μια αρκετά καλή συλλογή σε κινηματογραφική μουσική, δηλαδή soundtracks. Έχω επίσης αρκετά κιθαριστικά κομμάτια. Προτιμώ να ακούω, ας πούμε, κλασικά τραγούδια διασκευασμένα για κιθάρα.

     Βιβλία, παρόλο που κάποτε ήμουν μανιώδης αναγνώστης, δυστυχώς δε διαβάζω πλέον, και λυπάμαι γι’ αυτό. Ακόμα και ό, τι διαβάζω έχει σχέση με τη δουλειά στο δήμο, αν και δεν τα διαβάζω υποχρεωτικά αλλά γιατί μου αρέσουν. Το τελευταίο διάστημα αυτό που διαβάζω και ξαναδιαβάζω είναι κείμενα για τον αστικό σχεδιασμό, τη λειτουργία των πόλεων, τα νέα αστικά τοπία. Υπάρχουν κάποιες συλλογικές εκδόσεις από Πανεπιστημιακούς κυρίως, εκδόσεις που τις έχει επιμεληθεί η κ. Γοσποδίνη, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Είναι πολύ ενδιαφέροντα για το πώς εξελίσσονται και πώς αναπτύσσονται οι πόλεις σήμερα.

     Ταινία δυστυχώς έχω πάρα πολύ καιρό να δω. Λόγω και της έλλειψης κινηματογράφων στην περιοχή μας… Και όταν βρίσκομαι εκτός Κοζάνης, το ζητούμενο είναι να δω ανθρώπους, παρά να κλειστώ στην κινηματογραφική αίθουσα.

19. Τι είναι σημαντικότερο για εσάς στην πράξη; Η προσωπική φιλία ή η πολιτική φιλία;

     Ο συνδυασμός και των δύο. Έχω παιδικούς φίλους που είναι και πολιτικοί φίλοι. Έχω και φίλους έξω από αυτόν το χώρο, όπως και ανθρώπους τους οποίους τους αγαπώ, εκτιμώ και χαίρομαι να ‘μαι μαζί τους, οι οποίοι είναι σε αντίπαλους πολιτικούς χώρους.

     Νομίζω ότι η αυτοτελής φιλία είναι πιο σημαντικό πράγμα, από την πολιτική φιλία με την έννοια του ότι είναι σχέσεις  καθαρά ανθρώπινες που δοκιμάζονται σε διάφορες καταστάσεις. Τώρα αν υπάρχει και συμπόρευση πολιτική, ακόμα καλύτερα, αλλά δεν είναι το κριτήριο αυτό.

20. Κατά την προεκλογική περίοδο δώσατε υποσχέσεις, ή έστω ελπίδες, για πολλά, όπως είναι φυσικό. «Φοβάστε» την ρεαλιστική πιθανότητα να μην πραγματοποιήσετε πολλές από τις υποσχέσεις αυτές; Τι απαντήσεις, πιστεύετε, θα δώσετε τότε στους ψηφοφόρους, αλλά και στον εαυτό σας;

     Γενικά είμαι απ’ τους ανθρώπους που είμαι φειδωλός. Δεν θέλω να δίνω πολλές υποσχέσεις. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Όταν πήγα να μιλήσω στα Πετρανά, όπου οι άνθρωποι με τίμησαν και όσο ήμουν δημοτικός σύμβουλος, αλλά και τώρα, υπέρ το δέον, μου έθεσε ένας κάτοικος, ένας φίλος, το ζήτημα του τι θα γίνει με το θέμα της τηλεθέρμανσης στα Πετρανά. Τότε λοιπόν, δεν παρασύρθηκα να πω ότι θα γίνει. Γιατί ξέρω τις διαστάσεις του ζητήματος. Όμως στο Δρέπανο, που το δίκτυο περνάει από μέσα, είπαμε καθαρά και ρητά ότι θα γίνει τηλεθέρμανση.

     Η μεγάλη υπόσχεση που έδωσα ήταν ότι αύριο εγώ και ο συνδυασμός, οι άνθρωποι που σήμερα αποτελούμε δημοτική ομάδα, θα είμαστε εδώ μαζί σας στα εύκολα και στα δύσκολα, στα μικρά και στα μεγάλα’. Αυτό θα το τηρήσω. Από κει και πέρα ενδεχομένως να έδωσα κάποιες ελπίδες. Αυτό που θα κάνω αν κάποια πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολόγιζα και όπως τα είπα, είναι ότι δε θα διστάσω να το πω στον κόσμο και να εξηγήσω γιατί δεν πήγαν έτσι όπως περίμεναν. Αν έκανα λάθος, θα το παραδεχτώ, θα βγω στον κόσμο και θα μιλήσω ανοιχτά. Οι πολίτες, πιστεύω, καταλαβαίνουν. Αρκεί να τους μιλάμε και να τους εξηγούμε.

21. Είκοσι χρόνια είστε στην πολιτική και είστε πάντα νικητής. Πώς βλέπετε την πλευρά του ηττημένου;

     Είναι δύσκολο αν δε βιώσεις κάτι ο ίδιος, να μπεις στη θέση του άλλου. Νομίζω ότι αυτό που αξίζει σε αυτόν που δεν έχει κερδίσει τις εκλογές, είναι η αναγνώριση του αγώνα που έδωσε. Η αναγνώριση του γεγονότος ότι εκτέθηκε. Γιατί κάποιοι από τους υποψηφίους ήξεραν από την αρχή ότι δε εκλέγονταν. Όμως εξέθεσαν τον εαυτό τους. Μπήκαν στην κρίση των συμπολιτών τους. Δεν είναι εύκολο πράγμα αυτό. Πολλοί προτιμούν την ασφάλεια του σπιτιού, της δουλειάς, της καφετέριας. Άρα πρέπει να αναγνωρίσουμε αυτή τη διάθεση της συμμετοχής, της προσφοράς στα κοινά και της έκθεσης του εαυτού τους που είναι πολύ σπουδαία. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να βγει απ’ τον απόηχο μιας εκλογικής αναμέτρησης.

22. «Τα πάθη της ψυχής διαφθείρουν κι αυτούς τους άριστους άντρες, όταν γίνουν κυβερνήτες», λέει ο Αριστοτέλης. Και η αλήθεια είναι ότι όλοι, λίγο ή πολύ, γινόμαστε συχνά δέσμιοι των παθών μας, της ματαιοδοξίας μας ή της δύναμης που μας δίνει η εξουσία όταν έχουμε την ευκαιρία να την ασκήσουμε. Εσείς νιώθετε να ‘απειλείστε’ από τα εσωτερικά σας πάθη τώρα που βρίσκεστε σε μία τέτοια θέση εξουσίας;

     Είμαι οπαδός ενός ρητού που λέει «ποτέ μη λες ποτε», ότι δηλαδη ‘εγώ δεν κινδυνεύω από αυτά’. Ελπίζω όμως και εύχομαι -και ίσως η πορεία μου να συνηγορεί υπέρ αυτού- ότι δε θα υποκύψω σ’ αυτούς τους πειρασμούς και σ’ αυτά τα πάθη.

23. Υπάρχουν στιγμές που θα θέλατε να μην ήσασταν δήμαρχος;

     Ναι, κάποιες… γιατί υπάρχουν και δύσκολες αποφάσεις, και δύσκολες στιγμές, στιγμές που πρέπει να στενοχωρήσεις φίλους σου… Σ’ αυτές τις περιπτώσεις έχω όμως την απάντηση. Και τη λέω μόνος μου στον εαυτό μου: «Δε μπήκες με το ζόρι σ’ αυτή τη διαδικασία. Ήταν προσωπική επιλογή να το κάνεις αυτό». Μόνος μου θέλησα να εκθέσω τον εαυτό μου, να εκλεγώ, να ζητήσω την ψήφο των συμπολιτών μου, και να μπω εδώ μέσα. Κι αυτό είναι το κόστος της απόφασής μου. Εγώ είμαι υπεύθυνος και κανένας άλλος. Με αυτό τον τρόπο το ξεπερνάω…

24.Έχει μοναξιά η κορυφή;

Ναι. Έχει…

25. Σε ποιο βαθμό οι απαντήσεις που μας δώσατε εκφράζουν την προσωπική σας αλήθεια και όχι τις κατά συνθήκην απαντήσεις ενός δημάρχου;

     Ολες οι απαντήσεις ήταν πραγματικές , αληθινες. Εξάλλου, αύριο μεθαύριο πάλι εδώ θα είμαστε. Το τι πιστεύω για τον τόπο είναι αποτυπωμένο και σε ομιλίες μου. Υπάρχει επίσης μια προσωπική διαδρομή πολλών ετών όπου άνθρωποι με ξέρουν και μπορούν να κρίνουν. Οι φίλοι μου γνωρίζουν τι μουσική ακούω, αν διάβαζα παλιά. Είμαι απ’ τους ανθρώπους που και σε άλλες περιπτώσεις ξανοίχτηκα με ειλικρίνεια και δε μου αρέσει να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου…