Κοινός Λόγοςτης Έλλης Παπαδημητρίου

Λασσάνεια 2013, Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης Σάββατο 13 Ιουλίου 2013, 21.00

Τo Θέατρο του Νέου Κόσμου θα παρουσιάσει στις 19 & 20 Ιουνίου στο Φεστιβάλ Αθηνών και στη συνέχεια σε επιλεγμένα φεστιβάλ ανά την Ελλάδα τον Κοινό Λόγο της Έλλης Παπαδημητρίου, ένα θεατρικό οδοιπορικό από τη μαζική εξόντωση των Ποντίων και τη Μικρασιατική Καταστροφή ως την Κατοχή και τον Εμφύλιο.

Ο Κοινός Λόγος είναι αφηγήσεις ανωνύμων, καταγραμμένες από την Έλλη Παπαδημητρίου. Η παράσταση βασίζεται σε γυναικείες αφηγήσεις, που με την ευαισθησία τους ζωντανεύουν ατομικές και συλλογικές μνήμες, φωτίζοντας διαφορετικά όχι μόνο την ιστορία αλλά και τα σύγχρονα πάθη μας. Οι αφηγήσεις, η μουσική και τα τραγούδια μας μεταφέρουν ήχους και αισθήματα από έναν κόσμο που θυσιάστηκε στους εθνικισμούς του 20ού αιώνα.

Η παράσταση αυτή, που πρωτοπαίχτηκε το 1997 σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και αγκαλιάστηκε από το κοινό και από το σύνολο των κριτικών, παρουσιάζεται φέτος ξανακοιταγμένη και με νέα διανομή, με πρωταγωνίστριες τη Λυδία Κονιόρδου και την Ελένη Κοκκίδου.

Η παράσταση διερευνά και αναδεικνύει τη σχέση ανάμεσα στο λόγο των Τραγικών και το λόγο των Ανωνύμων, με τη βοήθεια ενός θιάσου από γυναίκες ηθοποιούς που κοσμούν το ελληνικό θέατρο.

Προπώληση εισιτηρίων:

Γραφεία Οργανισμού Αθλητισμού, Πολιτισμού & Νεολαίας, Π. Μελά και Αυλιώτη γωνία 2^ος όροφος

Δευτέρα 8/7 έως Παρασκευή 12/7, 11.00 – 14.00 & 18.00 – 21.00

Σάββατο 13/7, 11.00 – 14.00

Κανονικό 16 ευρώ

Μειωμένο 12 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65, πολυτέκνων, ΟΛΜΕ εκπαιδευτικών, αναπηρικά, στρατιωτικά)

Ηλεκτρονική προπώληση και προσφορές στις τιμές των εισιτηρίων θα γίνονται στα: www.viva.gr και www.goldendeals.gr 

Σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Σκηνικά-Κοστούμια Αντώνης Δαγκλίδης

Επιλογή & διδασκαλία τραγουδιών Κώστας Βόμβολος

Επιμέλεια κίνησης Αγγελική Στελλάτου

Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης

Φωτογραφίες Μαριλένα Σταφυλίδου

Λυδία Κονιόρδου, Ελένη Κοκκίδου, Μαρία Κατσανδρή, Ελένη Ουζουνίδου, Τάνια Παλαιολόγου

Ο γυναικείος λόγος, αληθινός, σπαρακτικός, τραγικός, λυτρωτικός, ανθρώπινος, ερωτικός (…). Εκεί, στο Νέο Κόσμο, κάθε βράδυ ένα θαύμα γεννιέται, και το χειροκρότημα μπλέκεται με τα δάκρυα.

Πέντε γυναίκες ηθοποιοί διακονούν τον κοινό συνταρακτικό λόγο, αφηγούμενες τη συνεχή επί πενήντα χρόνια Μεγάλη Εβδομάδα αυτού του λαού. (...) Γιατί οι γυναίκες αφηγούνται πάντα καλύτερα τα οικεία κακά και εξάλλου η ελληνίδα γυναίκα, μάνα, σύζυγος, αδελφή, ερωμένη, φορτώθηκε το βάρος του πένθους που σκόρπισαν άντρες κυρίως στο διάβα τους.

Το οικείο, κοινό μας δράμα εκτυλίσσεται αλαφροΐσκιωτα και παπαδιαμαντικά. Με μια μόλις αύρα υπόκρισης να φυσά πάνω από τους ρόλους, ίσα για να φουσκώνουν τα πανιά τους.

Αντίδωρο μνήμης: Λόγος καίριος και ουσιαστικός. Λόγος πέντε άγνωστων γυναικών –από τη Μικρά Ασία, την Κατοχή και τον Εμφύλιο– που δημιουργεί ένα γλυκομάτωμα στην καρδιά του θεατή. Τον κάνει να συλλογάται τα όσα πέρασαν (ξεριζωμούς, πείνα, θανάτους αγαπημένων προσώπων) αυτοί οι ανώνυμοι άνθρωποι με τόσο κουράγιο κι αξιοπρέπεια.